In Europa zijn maar liefst 82 bergen die hoger zijn dan 4.000 meter. Tijdens je bergwandelingen zie je ze vast regelmatig liggen. En dan kan het gaan kriebelen… hoe zou het zijn op daar bovenop te staan? Je hoeft geen doorgewinterde alpinist te zijn om de top van een vierduizender te bereiken, want ook voor beginners zijn er gemakkelijke vierduizenders in de Alpen. In dit blog lees je welke dit zijn, geven we tips voor een gids en voorbereiding en lees je hoe je risico’s, zoals hoogteziekte, kunt inperken. Benieuwd naar onze eigen ervaring? Lees dan deze routebeschrijving naar de top van de Gran Paradiso, op 4.061 meter.
Hoeveel ervaring heb je nodig?
In augustus 2018 liep ik voor het eerst een vierduizender, tijdens een groepsreis. Niemand van ons had eerder zo’n hoge berg beklommen, maar we hadden al wel allemaal ervaring met het lopen van (langere) huttentochten. Zorg dat je al regelmatig pittige tochten in de bergen hebt gelopen en je lichaam en doorzettingsvermogen kent, voordat je aan een vierduizender begint. Ik had nog niet eerder op stijgijzers of een gletsjer gelopen, maar dat was geen probleem.
Gemakkelijke vierduizender
De ene vierduizender is de andere niet. Gelukkig zijn er in Europa diverse bergen die als eenvoudige vierduizender te boek staan. Wij beklommen de Gran Paradiso, die bekend staat als een gemakkelijke top. Andere bergen die geschikt zijn voor beginners zijn bijvoorbeeld de Breithorn, Bishorn en Allalinhorn. Maar let op: echt gemakkelijke vierduizenders bestaan eigenlijk niet. Onderaan dit artikel lees je meer over de risico’s tijdens je tocht.
Met of zonder gids?
Ga de eerste keer niet zonder gids op pad. Hij of zij kan je helpen met het benodigde materiaal en kent de risico’s van de berg. Tijdens onze groepsreis werd dit voor ons geregeld, maar wij merkten dat er behoorlijk wat verschil zat tussen de gidsen. De ene kon wat beter omgaan met beginnende alpinisten, terwijl de ander in een moordend tempo de berg opliep en vond dat iedereen maar gewoon moest volgen. Gelukkig hadden wij een hele fijne gids, die zowel oog had voor de klok als voor het uithoudingsvermogen van de klimmers. Haar naam is Heike Schmitt en ze begeleidt onder andere tochten op de Gran Paradiso, Breithorn en Monte Rosa. Via internet zijn ook veel berggidsen te vinden, ook Nederlandstalig. Ten slotte kun je via de hut die het dichtst bij de top ligt vaak ook een gids reserveren.
Welk materiaal heb je nodig?
Het benodigde materiaal is natuurlijk afhankelijk van de route die je loopt. Op de Gran Paradiso namen wij een dagrugzak mee en via de gids kregen we stijgijzers, een pikhouweel en een tuigje. De gids nam daarnaast de touwen mee waarmee onze touwgroep aan elkaar vastzat op de gletsjer en top. Informeer bij je gids of in de berghut welke spullen je moet huren en waar dat kan.
Voorbereiding
Zorg allereerst dat je ruimschoots ervaring hebt met bergwandelen. Je leert je eigen grenzen kennen, weet of je tredvast bent en hoe groot je doorzettingsvermogen is. Zorg daarnaast voor een goede conditie en maak in de dagen voor de beklimming diverse inloopwandelingen. Wij waren tijdens de beklimming van de Gran Paradiso al ruim een week op 2.500-3.000 meter hoogte, dus we waren goed geacclimatiseerd en hadden al een groot aantal hoogtemeters in de benen.
Risico’s
Bergbeklimmen is nooit zonder gevaren. Je kunt uitglijden, er is risico op steenslag of onweer en dan is er nog je eigen lichaam dat vermoeid raakt of kan protesteren. Aan het beklimmen van een vierduizender zitten altijd risico’s, ook bij een gemakkelijke beklimming. Smeltende sneeuw en smeltende ijsbruggen over gletsjerspleten zijn een reëel gevaar. Op de Gran Paradiso vertrokken wij midden in de nacht, om voor het warmste punt van de dag terug te kunnen lopen over de gletsjer. Om een val op te kunnen vangen, liepen wij in touwgroepen van drie of vier personen. Lopen in een touwgroep houdt in dat je van tevoren goed moet inschatten of je de berg kan trotseren. Als jij niet verder kunt, moet namelijk iedereen omkeren. Denk dus niet te gemakkelijk over een beklimming.
Hoogteziekte
Op hoogte is er minder zuurstof en dit kan leiden tot hoogteziekte. Je kunt in meer of mindere mate last krijgen van symptomen, zoals hoofdpijn, duizeligheid of misselijkheid. Als je geen voorzorgsmaatregelen neemt kunnen er ook ernstiger symptomen optreden, zoals een hersen- of longoedeem. Hoogteziekte kan optreden vanaf ongeveer 2.500 meter, maar op welke hoogte je klachten krijgt en in welke mate hangt af per persoon. In mijn touwgroep was ik de enige met milde klachten. Ik had hetzelfde gevoel als voordat je flauwvalt of moet overgeven, maar toen we eenmaal aan de afdaling begonnen waren herstelde mijn lichaam zich snel. Je kunt hoogteziekte proberen te voorkomen door voldoende te acclimatiseren, genoeg water te drinken en rustig te lopen.
Is het leuk om een vierduizender te beklimmen?
Misschien vind je dit een beetje een rare vraag. Maar bedenk dat het beklimmen van een vierduizender wat anders is dan een lagere top. Ik vond de beklimming vrij zwaar, en ruimte om uit te rusten is er weinig. De top van de Gran Paradiso is heel smal, wat betekent dat je snel even wat foto’s kunt schieten en vervolgens plaats moet maken voor de volgende bergbeklimmer. Tijd voor een lunchpauze, zoals op lagergelegen toppen, en om het uitzicht rustig in je op te nemen is er niet. Bovendien is lopen in een touwgroep best vervelend. Je moet continu op het touw letten en je kunt niet in je eigen tempo lopen. Mocht je dat allemaal geen probleem vinden, dan is het beklimmen van een vierduizender een hele indrukwekkende ervaring.
Meer info?
Wil je meer lezen over de beklimming van de Gran Paradiso, met onder andere het startpunt, tijdstip van vertrek en duur van de wandeling, lees dan deze routebeschrijving.
