Gorges du Verdon: Sentier de l’Imbut en Sentier Vidal

- Moeilijkheid: Zwaar
- Soort: Dagtocht
- Hoogteverschil: 420 meter
(520m - 940m) - Afstand: 9 kilometer
- Duur: 4 tot 5 uur
- Zelfde eindpunt als beginpunt: ja
- Beginpunt: Hotel du Grand Canyon / Les Cavaliers
- Wandelkaart kopen
- Wandelgids omgeving
- Meer routes: Frankrijk, Franse Alpen, Gorges du Verdon, Provence, Provence-Alpes-Côte d'Azur
- Accommodaties in de omgeving:
- Hotels en b&b's
- Campings
- Vakantiehuizen
De wandeling
De mooiste wandeling die je in de Gorges du Verdon kunt maken. Je loopt door een magisch landschap van torenhoge kliffen langs een azuurblauw riviertje dat zich bruisend een weg tussen de rotsen door baant. Het is een rondwandeling, waarbij de terugweg gaat over het Sentier Vidal, een gevaarlijk en lastig pad waarbij flink wat geklauterd moet worden. Heb je hier geen trek in dan kun je ook over het minder steile pad terug. Opgelet: op beide paden, zowel het Sentier de l’Imbut als het Sentier Vidal, vind je gevaarlijke, lastige stukken. Goede wandel/bergschoenen zijn aan te raden en denk ook om genoeg water bij warm weer.
Beginpunt
De start van de wandeling vind je bovenop de kliffen van de Gorges du Verdon, aan de D71 bij Hotel du Grand Canyon en restaurant Les Cavaliers. Hier is een grote parkeerplaats waar je je auto voor de dag kunt achterlaten.
Routebeschrijving van de wandeling
Loop vanaf de parkeerplaats bij het hotel enkele tientallen meters langs de weg (D71) richting Aiguines. Op een gegeven moment vind je aan je rechterhand het pad dat de kliffen afdaalt. Het is een steil pad naar beneden, en je staat dan ook binnen no-time enkele honderden meters lager in het hart van de Gorges du Verdon.
Daar zie je de Passerelle de l’Estellier, een loopbrug over de Verdon die de Sentier de l’Imbut met de Sentier Martel verbindt. Die laat je rechts liggen (loop er wel even op voor een mooi zicht op de kloof) en je vervolgt het pad over de linkeroever. Dat is hier prima te doen, zonder al te veel hoogteverschillen. Je loopt door bomen en struikgewas, en geregeld maakt dat alles plaats voor een indrukwekkend uitzicht op de rivier en de steile rotswanden.
Hoe verder je de kloof inloopt, hoe gevarieerder het pad wordt. Het glooiende pad wordt nu regelmatig onderbroken door een uitdagender stuk, en al snel kom je de eerste staalkabel langs het pad tegen, om je aan vast te houden. Rechts naast je gaat het steil naar beneden, hier wil je niet uitglijden. Erg gevaarlijk wordt het overigens nergens, maar een zekere stapvastheid moet je wel hebben.
Op een gegeven moment, na ongeveer een uur wandelen, bereik je een rustiger en breder stuk van de kloof. Een ideale plek om even wat te eten en te drinken aan het water. Na ongeveer een kwartier bereik je misschien wel het mooiste stukje uit de Gorges du Verdon, een plekje dat ze ook wel de Styx noemen. Het water is hier blauwer dan blauw en steekt fel af tegen de witte rotsen. Een mooie lunchplek, even tijd om weg te dromen voordat je weer verder wandelt.
Een half uurtje na dat lunchplekje kom je bij de afslag naar de uitgang van de Gorges, de Sentier Vidal. Vanaf hier is het eerst nog een klein half uur naar het eindpunt, de Imbut, waar de Verdon voor een honderdtal meters onder het oppervlakte verdwijnt en waar het wandelpad ook ophoudt. Vervolgens loop je weer terug naar de afslag van het Sentier Vidal. Hier gaat het echt loodrecht omhoog, al klauterend en soms gebruik makend van staalkabels en ladders. Het kost een kleine drie kwartier om via het Sentier Vidal de kloof uit te klimmen. Echt gevaarlijk wordt het nergens, maar je moet wel tegen hoogtes kunnen en goede stapvastheid hebben.
Ben je eenmaal de kloof uit, dan kom je in een gebied met lage bebossing. Vanaf hier duurt het via een eenvoudige wandelpad nog ongeveer een uur voordat je bij de parkeerplaats terug bent.
Was echt een hele mooie tocht. Vooral het 1e deel in de Gorges. Helaas was het de pad eigenlijk officieel gesloten. Het laatste stuk van de Gorges is ook de moeite waard. Dan de enorm stijle klim naar de weg 😅 Daarna pad terug aan andere kant van de weg (dat vond ik minder de moeite waard; ik zou de volgende keer niet de klim naar boven maken en dat pad terug nemen, maar gewoon dezelfde weg terug door de Gorges).