Wandeling naar de Anenhütte in het Lötschental
- Moeilijkheid: Gemiddeld
- Soort: Dagtocht
- Hoogteverschil: 583 meter
(1778m - 2361m) - Afstand: 10 kilometer
- Duur: 4 tot 5 uur
- Zelfde eindpunt als beginpunt: ja
- Beginpunt: Parkeerplaats Fafleralp (betaald)
- Wandelkaart kopen
- Wandelgids omgeving
- Meer routes: Lötschental, Wallis, Zwitserland
- Accommodaties in de omgeving:
- Hotels en b&b's
- Campings
- Vakantiehuizen
De wandeling
Deze rondwandeling aan het einde van het Lötschental brengt je in ongeveer twee uur naar de moderne Anenhütte. Tijdens deze tocht worden al je zintuigen geprikkeld: op de achtergrond hoor je het ruisen van de rivier Lonza en het getjilp van krekels, de geur van tijm dringt je neusgaten binnen en het landschap is van een niet te missen schoonheid. Vanuit de hut heb je fantastisch uitzicht op de Langgletsjer.
Beginpunt
Voor de start van deze wandeling rijd je zo ver je kunt het Lötschental in. Aan het einde van het dal bereik je de Fafleralp, waar een betaalde parkeerplaats is. Door de aanwezigheid van een camping en hotel is het een populaire startplaats voor wandelaars.
Routebeschrijving van de wandeling
Op het stuk na de parkeerplaats kun je eerst een beetje warmlopen op een breed en vlak pad, dat je langs de rivier Lonza dieper het dal invoert. Al vrij snel kom je langs een bruggetje en kun je kiezen of je links- of rechtsom loopt. Wij adviseren om linksom te lopen, omdat je dan op de terugweg een mooi uitzicht hebt terwijl je over een graat wandelt.
Het pad voert nu tussen de bomen door en gaat geleidelijk aan wat meer omhoog. De uitzichten zijn hier al prachtig, met onder ons het water van de Lonza en ver boven ons de besneeuwde bergtoppen.
Als we onder de bomen vandaan komen lopen we op een prachtige vlakte. Het is begin september en de bosbessenstruiken vlammen rood tussen het groene gras. Hier en daar zien we mensen met emmers tussen de struiken rondstruinen om de rijpe bosbessen te plukken. Wij hebben daar geen tijd voor, maar helpen een handje mee door ook af en toe wat te snoepen.
Hoe verder we richting de gletsjer lopen, hoe kaler het landschap wordt. In feite lopen we hier tegen de geschiedenis in: hoe dichter we bij de gletsjer komen, hoe jonger de vegetatie is. Over de bergflanken aan onze rechterkant loopt een confronterende streep: het ijs lag tot het jaar 1850 nog op deze hoogte. Nu smelt de gletsjer ieder jaar met 18 meter dikte en 4 meter lengte.
Het laatste gedeelte richting de hut moeten we behoorlijk klimmen en aangezien we redelijk laat zijn vertrokken, brand de zon op ons gezicht. Hijgend en puffend komen we boven. Gelukkig kunnen we pinnen in deze moderne hut, want een groot glas cola gaat er wel in. We zijn inmiddels twee uur onderweg.
Na deze verfrissing vervolgen we aan de andere kant van de hut onze weg. We lopen over een graat in het midden van het dal en voelen ons de koning te rijk. Wat een uitzicht! In dit eerste stuk van de terugweg dalen we direct flink en ongeveer 350 meter onder de hut steken we met een bruggetje de Lonza over. Het landschap is inmiddels weer compleet anders, met bomen, veel losliggende stenen en behoorlijk meer nattigheid dan boven. Aan de overkant zien we af en toe het pad waar we op de heenweg overheen hebben gelopen.
Na ongeveer vijf kwartier wandelen besluiten we een klein stukje om te lopen richting de Grundsee. Met onze voeten het helderblauwe water kijken we in de richting waar we zojuist vandaan zijn gekomen. Op deze warme dag zijn er meerdere wandelaars die een duik in het ijskoude water als beloning zien na een lange dag wandelen.
Vanaf het meer is het nog ongeveer een half uur lopen naar de parkeerplaats. In totaal hebben we vier uur over deze wandeling gedaan.